‍Het jaar 2003 markeert de conclusie van het grootste samenwerkingsproject in levenswetenschappen ter wereld. We zijn erin geslaagd om het menselijk genoom uit te kunnen lezen. Sindsdien is het aanzienlijk goedkoper en makkelijker geworden om de DNA-gegevens te verzamelen.

Dit resulteert in een exponentiële groei aan data-volume. Maar hoe gaan we om met deze enorme schat aan gegevens? Hoe zorgen we ervoor dat de wetenschappelijke data vindbaar, toegankelijk, verenigbaar en herbruikbaar blijft, kortom beschikbaar voor andere onderzoekers in hetzelfde of in andere vakgebieden?